ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯಂದು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬರಲು ನಮಗೆ ಬಾಂಬ್ ಸ್ಪೋಟವಾದಿತೆಂಬ ಭಯ. ಆದ್ರೂ ನಾವು ಸ್ವತಂತ್ರರು :)
ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಅದೆಷ್ಟು ಮಂದಿ ಈ ಬಾರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನದಂದು ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು, ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಸಂದರ್ಶಿಸಬೇಕು, ಹಳೆ ಶಾಲೆ / ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಿ ಧ್ವಜಾರೋಹಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಬೇಕು, ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡಬೇಕು(ಸ್ಪೇಷಲ್ ಆಫರ್ ಇರುತ್ತಲ್ಲ) ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಮುಂದಾಲೋಚನೆ ಮಾಡಿರುವವರು ಕಳೆದ ಕೆಲವು ಶುಕ್ರವಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದಂತಹ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ದಾಳಿಗೆ ಹೆದರಿ ‘ಬದುಕಿತು ಬಡಜೀವ’ ಎಂದು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರಲು ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ನಾವು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸ್ವತಂತ್ರರೇ?
ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುವುದು, ಡ್ರಗ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ಇತರರನ್ನು ಕೆಣಕುವುದು, ಕೋಮುವಾದ ಸ್ರಷ್ಟಿಸುವುದು... ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಬದುಕುವುದೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ಬದುಕೇ?
ಹೊಡಿಬಡಿಯುವುದು, ಮಜಾ ಅನುಭವಿಸುವುದು ಇವೂ ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳಾಗಿಬಿಟ್ಟವೇ?
ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯಾ ದಿನಾಚರಣೆ ಎಂದರೆ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜವನ್ನು ಮೈಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹಾಕಿ ಪಬ್ ಕ್ಲಬ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುವುದೇ?
ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿರುವ ಅನಾಥಾಶ್ರಮ, ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಅಥವಾ ಜೈಲುಗಳಿಗೆ ನಾವೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಸಂದರ್ಶಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇವೆ? ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡಲು ನಾವೆಷ್ಟು ಬಾರಿ ಮುಂದೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ? ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮಾಲ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಬೆಲೆಗೆ ಸಮಾನು ಖರೀದಿಸುವ ನಾವು ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಶೋರೂಮ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಮಾರಾಟಗಾರರು ಹೇಳಿದ ಬೆಲೆಯ ಅರ್ಧದಷ್ಟನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬರಲು ಅದೆಷ್ಟು ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತೇವೆ!!
3 comments:
ಸ್ವಾತಂತ್ರದ ಕಲ್ಪನೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರದ್ದು ಒಂದೊಂದು ರೀತಿ.. ಅಲ್ವ?
Good writing.
Post a Comment